Hicret edip gider Allah aşkına
Gidenlere kalan kullar ayledi
N’apsın kalan, macır dönmüş şaşkına
Arkasından akan sular ayledi.
Kiracılar bekler dizgin elinde
Cem olmuş komşular sağında solunda
Mezarlık sokağı hicret yolunda
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Ana yavrısını bırakıp gider
Kızı arkasından kuş gibi öter
Bu ayrılık bize ölümden beter
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Varna’dan pindik gideriz amma
Sakın Bulgarya’da eylenip kalma
Malına güvenip kendini salma
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Gece gündüz ana deyip aylerim
Tesalla verip gönnümü eylerim
Bu gülmedik başla acap neylerim
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Bu asıra derler yirminci asır
Dinleyin, sözlerimde yoktur kusur
Kalmışık şu beldede biz yesir
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Tüccarlarda yoktur ne insaf, ne hatır
Merkezde macıra çekerler satır
Burada kalanlar hepsi de fakir
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Kaçtı macırların beti benizi
Aşıp ta giderler Karadeniz’i
Ayrıldı anadan oğluyla kızı
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
Kalanlar döndüler boyun iyerek
Yas edip te göz yaşını silerek
Bu hasretlik mahşere kaldı diyerek
Dayler taşlar vatan deyip ayledi.
1938’de Güney Dobruca Türkleri’nden göç edenlerle kalanların ayrılışını dile getiren Macır: Muhacir- türkülerinden
Söyleyen : Salih Raşitoğlu, Dobriç İli, Bayrampınarı (Dânkovo) köyü. Kaleme alan: İ. Cebeci, Balkanlar’ın Sesi, Sayı-15, 2002, 19.
