Bekçiniz temcidi sesler
Daima hak sözü esler
Her gice bekçiniz beni
Peynir şekerile besler
Para ile doldu kese
Kulak asmaz her bir sese
Biraz latife ederdim
Babam dir ki bana küse
Korkarım darılır bana
Dövmeğe sarılır bana
Belki şakamı götürmez
Hatırı kırılır bana
A bekçi niçin yatırsın
Mevla aklını yetirsün
Sen benim şakamı götür
Allah da seni götürsün
Bekçi olan zarif gerek
Senin gibi herif gerek
Doğrusu a bekçi budur
Latife de latif gerek
Sözü söylerim yolunca
Münasip adam bulunca
Bekçi babamız darılmaz
Latife latif olunca
Dinle sözümüz eyüsün
Sen bu göllerin toyusun
Kulakların gayet büyük
Korkarım eşek soyusun
Bekçinin baktım haline
Rahmeyledim ahvaline
Benzemez mi ağalarım
Bekçi bayram hamalıne
Yüzüne baksam alınır
Her hüner anda bulunur
Bayramda görün bekçiyi
Çingane gibi salınır
Bekçiniz bana söyledi
Açlığa derman it didi
Altı somun ile gördüm
Altı çanak yoğurt yidi
Bekçi para sayıp durur
Güleşini yeyup durur
Bir gün odasına vardım
Orucunu yeyüp durur
Didim bekçi nedir bu hal
Didi bir lokma sen de al
Bu sözümüz bunda kalsın
Didim söylememek muhal
Muhtar Yahya Dağlı İstanbul C.H.P. Eminönü Halkevi, Kütüphane ve Yayın Kolu, Destan Serisi 1 – İstanbul Mahalle Bekçilerinin Destan ve Mani Katarları – Derleyen: Muhtar Yahya Dağlı – Basan ve yayan: Türk Neşriyat Yurdu – İstanbul – 1945
