Küçükkavak köyüne varamaz olduk
Anınca gözümüz olur bir ırmak
Beraber yaşardık göremez olduk
Bir yalnızlık çökmüş toprağa taşa
Küçükkavak yandı gitti ateşe
Birlikte yaşardık mutlu yanyana
Hiç zarar gelmezdi bir tek insana
Tertemiz köy idi bulandı kana
Bir anda her taraf döndü savaşa
Küçükkavak yandı gitti ateşe
Ağaçlar devrilmiş bağlar bozulmuş
Sürü sürü davarları yozulmuş
Gürül gürül akan pınar soğulmuş
Aklı olan insan yana tutuşa
Küçükkavak yandı gitti ateşe
Kimi göçün çekmiş gitmiş bir yere
Yıkılmış evleri harap virane
Görünce gönlümüz olur divane
Anınca her zaman ağlıyor Yaşa
Küçükkavak yandı gitti ateşe
Baki Yaşa Altınok Mucur Öyküleriyle Kırşehir Türküleri, Destanları, Ağıtları – Baki Yaşa Altınok, Oba Yay., Mayıs 2003, s. 423-432.
