Bülbül ne yatarsın Çukurova'da
Eşin seni arar bulmaz yuvada
Kendim gurbet elde gönlüm sılada
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Bülbül ne yatarsın bahar yaz geldi
Hayalime oğul geldi kız geldi
Sılada sevdiğim benden vazgeldi
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Bülbül ne yatarsın bahar erişti
Hep bülbüller gonca güle kavuştu
Sılada sevdiğim aklıma düştü
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Bülbülün vatanı bahçeler bağlar
Garibin yatağı kahveler hanlar
Gurbet elde ölsem bana kim ağlar
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Bülbül hiç durmayıp figan edersin
Ben garibin ciğerciğin delersin
Gurbet elde kalışıma ne dersin
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Gurbet elde deli gönül coşuyor
Ciğerlerim kebap oldu pişiyor
Şu hanlarda zaif beden üşüyor
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Bülbül ne yatarsın ilk bahar vakti
Yıkıldı gönlümün sarayı tahtı
Yoklukta karardı garibin bahtı
Ötme garip bülbül gönlüm şen değil
Öyküleriyle Kırşehir Türküleri, Destanları, Ağıtları – Baki Yaşa Altınok, Oba Yayıncılık, Mayıs – 2003, Ankara, s.154-155;
