(Of ya bre) Gene efendim diye ah
Şevketlim diye geldim yanına
Ama derdimin üstüne dert verdin bana
(Oy) Ben kendi derdime derman arar iken
Derdim bir iken dört verdin bana
(Of ya bre) Düşmanmış beni ağalar ağalar beni
Birden bir soframa nağmert getirdin
(Oy) Yüreğime odtan ağalar odtan döğün kodurdun
Yürekten çıkmayan dert verdin bana
Tütünü çıkmadık köz verdin bana
***
Feriz Bey’in yanından ayırmadığı
halk ozanı Dedemoğlum Göçü (İskan)
anlatışından alınan şiirin devamı
Kalktık Horasan’dan eyledik sökün
Düşürdüler bizi tozlu yollara
Omuzda parlıyor uzun şilteler
Aşırdılar bizi karlı dağlardan
Bölük bölük oldu yüklendi göçler
Atlandı ihtiyar yayandı gençler
Başımıza geldi gördüğüm düşler
Düşürdüler bizi gurbet ellere
Gahi konduk gahi göçtük yollarda
Bilip bilmediğimiz gurbet ellerde
Alem dağlarında şu daz göllerde
Bu halimiz destan olsun dillere
Toplandık aşiret geldik Evlab’a
Seksen dört bin hane gelmez hesaba
Deve koyun çoktur insan kalaba
Susuz hayvan inileşir çöllerde
