Çiçeğim çiçeğim beyaz çiçeğim
Ben bu sevdadan ah öleceğim
On beş yaşında hastanelere düştüm
On sekiz yaşında ölüm şerbetini içtim
Ah etsin ağlasın anneceğim ağlasın
Ah etsin ağlasın karalar bağlasın
Demir karyolam kurulu kaldı
Duvarda şemsiyem asılı kaldı
Duvarda mantom asılı kaldı
Sandıkta çeyizlerim basılı kaldı
Ah etsin ağlasın anneceğim ağlasın
Ah etsin ağlasın karalar bağlasın
Çiçeğim çiçek o beyaz çiçek
O nazik teni mi ah çürüyecek
Çimenle çiçek beni gömecek
Karıncayla böcek beni yiyecek
Ah etsin ağlasın anneceğim ağlasın
Ah etsin ağlasın karalar bağlasın
Örtün yüzümü sinek konmasın
Sevgilim gelirse benden korkmasın
Ben gidiyorum aziz Allah'a
Sevgilim kalıyor yalan dünyaya
Ah etsin ağlasın anneceğim ağlasın
Ah etsin ağlasın karalar bağlasın
Cahit Öztelli Rodop Evlerinin Önü – Cahit Öztelli, s.836.
