Kalo’nın köyünü bastı cenk açtı
Ana evlad attı, dağ taşa kaçtı
Mitralyoz tüfengle od, ataş saçtı
Sabiler şivanı arşa dayandı
Mevla’nın takdiri erişti başa
Üç yüz altmış canı yaktı ataşa
Yüz çevirdi bakmaz kardaş kardaşa
Koptu Nuh Tufanı arşa dayandı
Bir cenaze gördüm kan olmuş yüzü
Üç yüz altmış canın sönmemiş közü
Portlamış kenara sıçramış gözü
Yanan can dumanı arşa dayandı
Bir yiğit vurulmuş, parmaklar kamış
Kâfir tutmuş tike tike doğramış
Kaçarken kâfire yolu uğramış
Hançer kılıç yanı arşa dayandı
Bir yiğidi vurmuş, yolda koymuşlar,
Can teslim etmeden, deri soymuşlar,
Cep-cep edip yanlarını oymuşlar,
El cepte, figanı arşa dayandı.
Bir gelini gördüm, ayağa kalkmış,
Sandım ki canı var, yüzüme bakmış,
Kafir mismar ile direğe çakmış;
Mismar, çivi ünü, arşa dayandı.
Bir hamile kadın davranmış kaça
Kılıç ile vurmuş bölünmüş kalça
Ermeni eylemiş hep parça parça
Akan kızıl kanı arşa dayandı
Âşık Kahraman’ın (1863-1944)
Nisan 1918’de Kars’ın Kalo (Derecik) Köyündeki Ermeni katliamında 660 kişinin feci şekilde katledilmesi üzerine söylenmiş bir ağıttır. Bu katliamdan sadece 11 kişi kaçarak kurtulmuştur.
https://www.turkishny.com/interviews/40-interviews/209513-arsiv-belgeleri-ermenilerin-anadolu-halkina-yaptigi-zulme-sahit
