Sözüme dir isen beli
Gel sakın kınama eli
Sizlere nasihatım var
Kovun evlerden tenbeli
İşe güce eli varmaz
Uyanır yüzünü yuymaz
Gel sakın uğratma eve
Hizmet etmeğe yaramaz
Yattığı yeri süpürmez
Gözü hiç hizmeti görmez
Ayak üstünde bulunsa
Üşendiğine oturmaz
Hizmet etmeğe üşenir
Bir yimek olsa düşünür
Olsa kabil beygir gibi
Ayak üstünde kaşınır
Döşeğin gündüzden yapar
Bir iş buyursalar kaçar
Ocak başına uğramaz
Sahanı uzaktan kapar
Tenbel işine il güler
Yattığı yerde un eler
El yıkamağa üşenir
Elin koltuğuna siler
Gülünç olursun illere
İş buyurma tenbellere
Üşenir kalkmağa işer
Minderi döner sellere
Tenbel bir söze başlardı
Kışın külhanda kışlardı
İş iyi olsaydı eğer
Beyler paşalar işlerdi
Yakışır mı bak demişler
El ile ayak demişler
Meşhur meseldir atalardan
Tenbele dayak dimişler
Tenbele yat kalk diseler
Gel bahşişi al diseler
Tenbelin hali nice olur
Al davul çal diseler
Muhtar Yahya Dağlı İstanbul C.H.P. Eminönü Halkevi, Kütüphane ve Yayın Kolu, Destan Serisi 1 – İstanbul Mahalle Bekçilerinin Destan ve Mani Katarları – Derleyen: Muhtar Yahya Dağlı – Basan ve yayan: Türk Neşriyat Yurdu – İstanbul – 1945
