Gâhî konduk gâhî göçtük yollarda
Bilip bilmediğim gurbet ellerde
Âlem dağlarında şu daz[1] çöllerde
Bu halimiz destan olsun dillere
Toplandı aşiret geldik Culab’a
Seksen dört bin hane gelmez hesaba
Deve koyun çoktur insan kalaba
Susuz hayvan inileşir çöllere
Dedemoğlu der ki aşkın bağından
Aşırdılar bizi Yozgat dağından
Anadolu Sivas şehri sağından
Bizden sonra bir nam kalsın elere
( Gazi Antep – Nizip Arıkdere (Germiş) köyü.)
Alıntı: https://www.ihsanozturk.com/baraklar_ve_barak_havalari-96.html
[1] Çıplak, kurak, çorak ve verimsiz toprak.
