Hey ağalar benim nem var ellerden
Benim ağladığım kendi halimdir
Bir güzeli bir hoyrata verecek
Ta ölünce o güzele zulümdür
Şurda bir dana ehl-i dil gelse
Her kişinin gönlündekini bilse
Bir kişinin sevdiğini el alsa
Ele birgün ona hergün ölümdür
El ne bilsin aşıklığın halinden
Demek ister yarin taze gülünden
Ağyar ile müddeinin elinden
Benim ciğerciğim dilim dilimdir
Sabahleyin üstümüzden geçersin
Dertli gönüllerin derdin açarsın
Bu Hasan Dede'mden niçin kaçarsın
Demedin mi Hasan Dedem kulumdur
Hasan Dede Karaman
