Ben kimlere ideyim dad
Bir kimse eylemez imdad
Ben bir kedinin elinde
Çağırırım dad feryad
Baş sokar kaynar kazana
Tutulup gelmez düzene
Ben elinden kan ağlarım
Komşular dir ki bize ne
Tahtaboşta yanın yatır
Didim kedi yok mu hatır
Asla sıkılmaz vücudu
Bana bıyığın oynatır
Gayetle inehan kedi
Ne hodu bilir ne şüdü
Hilaf değildir bu sözüm
Bir kelle kaşkaval yidi
Bir gün bizim evde yattı
Halkı birbirine kattı
Hırsız kedinin şerrinden
Çok komşular evin sattı
Bizim evde mekan tuttu
Çok kedileri uyuttu
Bir kazı kızartmış idim
Ol kedi boyunca yuttu
Bilmem ki ne ahval oldu
Bu gayet bağrımı deldi
Üsküdar’a attım idi
Benden evvel eve geldi
Bir lu’b ile tuttum ani
Boynuna taktım urganı
Arslan bakışlı bir kedi
Yok idi onun akranı
Tüketti bir testi balı
Uçuyor gözde hayali
Bir kantar pastırma yidi
Delmiş dibinden çuvalı
Muhtar Yahya Dağlı İstanbul C.H.P. Eminönü Halkevi, Kütüphane ve Yayın Kolu, Destan Serisi 1 – İstanbul Mahalle Bekçilerinin Destan ve Mani Katarları – Derleyen: Muhtar Yahya Dağlı – Basan ve yayan: Türk Neşriyat Yurdu – İstanbul – 1945.
