MANİLER
Benim yarim Kaman‟da,
Yazı yazar masada,
Yazısını bitirmiş,
Dolanır piyasada.
Sulara basma güzel,
Yürüyüşü yosma güzel,
Eller bizi ayırdı,
Selamı kesme güzel.
Çaydanlıkta çayım var,
Utanacak neyim var,
ġu Kaman‟ın içinde,
Selvi boylu yarim var.
Aslanım herk ediyor,
Hergini terk ediyor,
Hergin baĢını yesin,
Aslanım elden gidiyor.
Patlıcanı oymadın mı,
Tadına doymadın mı,
Beni kınama anam,
Sen cahil olmadın mı?
Yumurtanın sarısı,
Yere düştü yarısı,
Görümcem verem olmuş,
Kaynanama darısı.
Kaleden bakmayınan,
ġapkayı yıkmayınan,
Adama kız vermezler,
Geriden bakmayınan.
Çıktım Baran Dağına,
Karı dizleyi dizleyi,
Yaralarımı azdırdım,
Yari gözleyi gözleyi.
Kaman adın ünlüdür,
Bağın bahçen güllüdür,
Elden ayrıdır insanın,
Tatlı dilinden bellidir
Yeşim YILDIZ, KAMAN ABDALLARI’NIN HALK BİLİMİ AÇISINDAN İNCELENMESİ, YÜKSEK LİSANS TEZİ, GAZİ ÜNĠVERSİTESİ SOSYAL BĠLĠMLER ENSTİTÜSÜ, Ankara – 2012
