Ben de gittim bir geyiğin avına
Geyik aldı gitti beni kendi dağına
Töbeler töbesi geyik avına
Siz gidin kardaşlarım kaldım kayalarda
Aman aman
Esvabım bohçada dürülü kaldı
Nişanlım benden küsülü kaldı
Töbeler töbesi geyik avına
Siz gidin kardaşlarım kaldım kayalarda
Aman aman
Ahmet Şükrü Esen "Anadolu Türküleri"
adlı kitabında türkünün çeşitlemesini şu şekilde
aktarıyor, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları,
Emel Matbaacılık, 1986 – Ankara, s.159-160
Sabahtan da kalktım geyik avına
Geyik çekti bizi kendi dağına
Tövbeler tövbesi geyik avına
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Geyik diye kovducağım kurt oldu
Anam babam büyük dert oldu
Kayadan düştüm de ağzım mürt oldu
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Atmaca kuşlarım göklerde tüğsün
Benim böyl'olduğum cüml'alem duysun
Gözletmen nişanlım küçük kardaşım alsın
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Güzel anam karşınızdan gelirse
Top top eder zülüflerin yolarsa
N'ettiniz avcılar oğlumu derse
Ulu kervanlara kattık den varın
Elim tutmaz çakmağımı çakamam
Dizim tutmaz sarp kayaya çıkamam
Çıkıp çıkıp yar yoluna bakamam
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Alt yanımda boz kurtlarım uluşur
Üst yanımda kuzgunlarım dönüşür
Ciğerlerim top top olur alışır
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Avcılar yanında olur tazısı
Koçyiğidin yanında olur yazısı
Ananın babanın emlik kuzusu
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Gelin beni de uçtan indirin
İndirin de sağ yanıma döndürün
Nazlı dilber yardan bir arzuhal gönderin
Siz gidin avcılar kaldım kayada
Arzum kaldı Düldülü'nün başında
Kanım kaldı kayasında taşında
Bir yar sevdim on üç on dört yaşında
Siz gidin avcılar ben varamıyom
Esbabım bahçada bükülü kaldı
(Bu kısımdaki kelimeler okunmuyor)
(Bu kısımdaki kelimeler okunmuyor)
(Bu kısımdaki kelimeler okunmuyor)
Kayanın dibinde altmış ayak merdiven kurdular
Kurdular da ne murada erdiler
Nişanlımı küçük kardaşıma verdiler
Siz gidin avcılar ben kaldım kayada
Urfa Evlerinin Önü – Cahit Öztelli, s.724.
